“Mam, dan moet je actie ondernemen”. Ze had het weer over Nico, buurjongen, kennen elkaar al goed. “Ja weet ik, maar vind het moeilijk hoor”. Begreep haar heel goed. Na het heengaan van mijn vader heeft ze eerst de boel op de rit moeten zetten. Wij vinden als kinderen dat ze best weer gezelschap mag zoeken. Dat heeft mijn vader haar ook gezegd. Maar dan het ook daadwerkelijk doen, niet makkelijk. “Mam, je nodigt Nico morgenmiddag uit voor een drankje, iets wat later in de middag”. ‘Mocht je het heel zwaar vinden, ik ken jou, dan neem jij voor die tijd alvast twee wijntjes”. ‘Ontspant jou een beetje, dan heb je niet zoveel ‘problemen’ met, nou je weet wel”. “Pfff, nou oké, spreek hem straks vast nog wel en zal vragen of hij morgenmiddag tijd heeft”.
Kreeg een berichtje van mams, Nico had tijd. Blij voor haar. Mijn zus had ik er van op de hoogte gebracht. We gaan vaak bij haar op de koffie, dat we dan morgenmiddag even niet aan zouden gaan.

Dus, na het advies van mijn dochter, Nico uitgenodigd. En het andere advies ter harte genomen. Had twee , kleine wijntjes, genomen. Toch was ik er vanaf s’morgens al mee bezig in mijn hoofd. Ik voelde dat dit bezoek anders zou voelen, helemaal voor mij, wilde namelijk vragen of hij iets meer zou willen dan af en toe bij elkaar een kop koffie te komen drinken. Ging nergens van uit, had mijn dochter verteld dat Nico, meer haar leeftijd, heel beleefd zou zeggen, ‘sorry Iris’, liever goede buren’.
Wat ik dus niet wist. Mijn dochter was na mijn bezoek bij Nico aan gegaan. Kennen elkaar dus al van vroeger. Na het bewuste bezoek van Nico heeft ze mij exact verteld waarvoor ze bij Nico aan was gegaan.

Hier haar relaas van haar geheime‘ bezoekje aan Nico.
“Nico, jij gaat dus morgenmiddag bij mijn moeder koffie drinken”. “Ja klopt, zie er naar uit, mag haar graag”. “Klopt het dat jij mijn moeder eigenlijk meer dan leuk vindt, of zit ik er naast”? “Klopt, dat had je dus wel door”. ‘Wist niet of ik het zou moeten ‘proberen’, haar eerlijk zeggen, vind jou echt heel erg leuk”. “Nou, je gaat haar morgen maar ‘verleiden’. “Ze vindt het ook best spannend namelijk, hebben we het net over gehad, ze weet dus niet dat ik nu met jou er over praat”. “Mams is dus onwetend van het feit dat jij meer weet. “Hoe en wat, dat is aan jullie natuurlijk”.

“Kom binnen, Nico is er, gezellig dat jij er bent”. Heb net iets meer mijn best gedaan qua uiterlijk. Misschien heeft hij het niet eens door, maar voelt voor mij prettig. Hij ziet het dus wel.
“Joh, hij kijkt mij aan van top tot teen, jij ziet er mooi uit”. Krijg een kleur. Voor mij doen, iets vlots aangetrokken, rood jurkje. Draai mij om, sluit de deur. “En, voel plotseling zijn hand over mijn billen gaan, je figuur komt er mooi in uit”. Meer doet hij niet, maar die aanraking zet mij in vuur en vlam. Hij moest eens weten. Maar hij wist het natuurlijk al lang.
“Denk, loop richting de keuken, meteen een drankje doen”? ‘Ja, koffie hoeft niet meer, borrel kan wel”.
Ga wel naast Nico zitten in de bank. We proosten. “Iris, weer verrast, krijg een zachte zoen op mijn mond, dat het een gezellige middag gaat worden”. Mijn glas zet ik maar even neer, ik tril helemaal. “Ja”. Meer kan ik niet zeggen. Verder doet Nico weer heel ‘normaal’. We hebben redelijk snel ons drankje op. “Pak even een nieuwe”. Loop naar binnen. Leun even op het aanrecht. Ik kan het niet, ondanks de wijntjes, ik durf het Nico niet te zeggen dat ik hem meer dan leuk vind.
‘Lukt het”? Was in gedachten. Nico doet zijn armen om mijn middel. Ik verstijf. Voel een kus in mijn nek. En het is al weer voorbij. “Geef maar, loop mee naar buiten, ik schenk wel in”.